Silent Path TR

Çok çalışırsam, dürüst olursam ve insanlara adil davranırsam mutlu olabilirim sandım…

Kendimce her şeyi doğru yaptım ve buna rağmen yıllar içinde bir türlü mutlu olamadığımı fark ettim. Bu amaç için o kadar uzun zaman, o kadar fazla efor harcadım ki, bir gün kendimi kımıldayamaz bir halde buldum.

Bütün bu süreçte, kendimi devamlı başkalarına anlatmaktan, sürekli insanlarla tartışmaktan ve anlamsız konuşmalardan bitkin düştüğümü farkına vardım. Bir şeylerin derhal değişmesini gerektiğini ve bu değişimin çok ciddi ve kökten olması gerektiğini fark ettim.

Yol, tarih boyunca, hayatta aldığı cevaplarla yetinmeyen ve daha fazlasını arayan insanların kendini bulduğu yer olmuş. Ben de kendimi bir gün burada buldum.

Yolculuğumun bu kısmı tamamen teslimiyet üzerine. Bir sonraki yemeğimin nereden geleceğini bilmeden hayata teslim olmak ve bu teslimiyetle sürekli ihtiyacı olduğundan fazlasını isteyen nefsimi terbiye etmeyi amaçlıyorum.

Ayrıca biliyorum ki, bir insan yemek yemeden oldukça uzun bir süre normal bir şekilde yaşayabiliyor ve insanlar düşündüğümüzden çok daha nazik ve cömertler.

Benim ismim Bora Ömeroğlu, 36 yaşındayım, İstanbullu bir yazar ve yönetmenim.

Anne tarafım Sinop-Ayancık, baba tarafım Kesriyeli. 

Yolculuğuma İstanbul’dan başladım. İran, Pakistan rotasını takip ederek Hindistan’a yürüyorum.

Ben yaklaşık 10 sene boyunca yurt içi ve yurt dışında dizi senaryosu yazdım, kreatif direktörlük ve yönetmenlik yaptım. Ancak şu anda hepsini geride bıraktım.

Kariyer yolculuğum için tıklayabilirsiniz.

Yaptığım işte bir türlü anlam bulamadım. Verilen emek, vakit ve stresin karşılığında alınan para, ödül ve alkışın hiçbir bir anlamı olmadığının farkına vardım. Hiçbir şey kalıcı değil!

Evet İngilizce, Fransızca ve İspanyolca konuşabiliyorum. Tabii artık konuşamıyorum 😉

Sessiz Yol, özümle yeniden bağlantı kurabilmeyi amaçlayan sakin, sevgi dolu ve alçakgönüllü bir yolculuk. Gerçek doğamı bulabilmek için hayatımın bu anında katılmam gerektiğini hissettiğim odaklı ve dingin bir yolculuk.

İnanın konuştuğum zamanlardan hiçbir farkı yok. Bazı insanlarla çok güzel etkileşimlerimiz oluyor ve kelimelerin ulaşamadığı yerleri deneyimliyoruz. Bazen ise sessizlik ortamı ele geçiriyor ve boğmaya başlıyor. Bu anlamda sessizlik gerçekten çok güçlü ve büyülü bir şey.

Şu ana kadar, yemek yemeden en çok 11 gün yürüdüm ve gerçekten çok değişik bir süreçti 😉

İnanın, söylemeye değer bir şey olduğunu düşündüğüm an ilk ben konuşacağım. Söz!

Hindistan’ı ve bu sonsuz zengin kültürü daha fazla keşfetmek istiyorum. Orada biraz zaman geçirmek ve belki de Nepal, Bangladeş, Myanmar ve Tayland’a doğru yürüyüşüme devam etmek istiyorum. Henüz kesin verilmiş bir kararım yok bu konuda.

Ancak ben, aradığımı bulduğumdan emin olduğum zaman durmayı planlıyorum.

Yaklaşık 6 aydır, bir yandan daha önce bu tür yolculuklar gerçekleştirmiş gezginlerin hayat hikayelerini okuyorum. Onların deneyimlerini ve ekipman tercihlerini inceliyorum. Diğer yandan da kendimi hem fiziksel hem de zihinsel olarak günde 8 saat, 15 kg yükle yürümeye hazırlıyorum.

Çok çok teşekkür ederim ama ihtiyacım olan her şey sırt çantamın içinde. Bana destek olmak istiyorsanız bugün bir dakikanızı ayırıp sahip olduğunuz şeylerin farkına varın ve yaşadığınız anın büyüsünü fark edin.

Instagram’da @__silentpath hesabından takip edebilirsiniz.

Herkese bir sürü sevgi sözcükleri 😉